Om maar gelijk met de deur in huis te vallen;  2024 gaat voor mij de boeken in als het jaar waarin ik mij het meest eenzaam voelde. Eenzaam in mijn hoofd, in mijn relaties, in veel dingen die ik deed.

Jij kiest ervoor, niet zij

Met groei en verandering komt ook altijd een bepaalde eenzaamheid mee, want jij hebt er immers voor gekozen een bepaalde weg in te slaan en het is niet zo dat heel jouw omgeving vrolijk meewandelt op die koers. Meer dan vaak heb ik mij dit jaar afgevraagd wat de zin van alles is en of ík nou gek aan het worden was. Het antwoord daarop is nee. Ik ben niet gek en de ander is niet gek, we vinden elkaar gewoon niet meer op dezelfde lijn omdat onze focus ergens anders ligt. Doet het soms pijn? Dat wel. Je neemt keuzes die voor jou het beste voelen en daar komen gevolgen uit voort die je voorheen niet had kunnen bedenken. De ene relatie laat je makkelijk los, de ander blijft ondanks wat dan ook en de laatste geeft frictie om uiteindelijk te besluiten om te blijven of te gaan. Maar daarmee komen ook weer nieuwe relaties die je in alle opzichten kunnen verrassen. Alles is oké, paden worden samen bewandeld, kruisen elkaar weer eens en hebben soms een eigen einde.

Waar donker is, is ook licht

Was 2024 dan een ramp? Want eenzaamheid voelt voor mij als één van de meest trieste dingen die je kan voelen. Maar nee, dat was het niet. Want waar donker is, is ook licht. Als je het kan zien tenminste. Op sommige dagen zag ik niks en kon ik het gevecht in mijn hoofd niet winnen. Maar grotendeels van de dagen won ik wel en bleef ik overeind. Mijn brein is er op ingesteld dat ik krijg wat ik kan dragen en dat donkdere momenten uiteindelijk meer kleur zullen geven aan de toekomst. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten en alles kan naast elkaar bestaan. In mijn optiek hebben we dat juist nodig om te voelen dat we écht leven. Het is bij mij zwart of wit, extreem blij of extreem verdrietig. En daar tussenin ontvouwt het leven zich zoals dat voor jou bedoelt is. 2024 voelt dan ook als een jaar van groei, waarin ik nog een stukje dieper mocht voelen. Gewoonweg omdat ik dat nu kan.

Leef een oordeelloos leven

Ik las weer heel wat boeken en luisterde heel wat podcasts. Maar van wie ik dit jaar het meest leerde is van Els van Steijn. De informatie wat zij deelt is zo ontzettende waardevol en voor mij de basis van alles. Ieder heeft zijn eigen plek en lot. Het is de kunst om bij jezelf te blijven en je niet te laten afleiden door ruis om je heen.

Maar de meest leerzame boodschap van haar, die dit jaar is blijven, is om oordeelloos te zijn. Ik denk dat ik nu innerlijk genoeg stappen had gezet om volledig bij mijzelf te kunnen blijven en daarbij realiseerde ik mij dat ik niet altijd mijn mening hoef te geven. En dat voelt zó bevrijdend. Ik denk als we  allemaal wat meer zouden denken ‘leven en laten leven’ en geloven dat de intentie van de naasten om je heen goed is, dat er automatisch begrip komt.

Focus op mijn binnenwereld

Nooit eerder voelde ik zo de behoefte om mijn aandacht te keren naar wat écht belangrijk is; mijzelf en mijn gezin. Met hen moet je het dag in, dag uit doen en zij zullen er altijd zijn.

Waar ik in sommige gesprekken geen aansluiting meer vind in onderwerpen die mijn aandacht niet meer vangen, heb ik de aansluiting in datgeen gevonden wat nooit weg was maar soms onbereikbaar leek door ruis. Veel minder, maar veel meer. En met dat gevoel van rijk zijn gaan we 2025 tegemoet.