Het is maandag 26 augustus. We zetten de wekker niet om zeven uur, niet om half 8, maar om kwart voor 6. Geen haast deze ochtend, geen druk op de kinderen en ook niet op mijzelf.

We beginnen deze ochtend in rust en geven Chloé wat zij nodig heeft. Het is immers al spannend genoeg die eerste schooldag. Na zes weken vertrouwd thuis te zijn geweest en het ritme er compleet uit is, is het laatste wat zij nodig heeft tijdsdruk en een schreeuwende moeder die vraagt of ze zich nu álsjeblieft wil aankleden.

Ja, ik doe dat ook. Honderd keer vragen en schreeuwen ‘schiet dan opppp’ ‘we komen te laaaaat’. Maar vandaag niet. Vandaag maak ik de keuze om het anders te doen. En dat begint allemaal met de dag ervoor. Vooraf nadenken wat we nodig hebben, wat er moet gebeuren en wat ik zélf nodig heb. Want in alles regelen voor het gezin, vergeten we te vaak ons zelf. Inmiddels weet ik dat ik daar écht niet leuker van word.

You snooze, you loose

Terwijl iedereen nog heerlijk slaapt, gaat mijn wekker om kwart voor 6. Geen snoozen, niet nog een keer omdraaien en zeker niet gelijk mijn telefoon openen voor onzin. Alleen mijn ogen openen en weten waarvoor ik het doe. Toen ik er uit was en zag hoe donker het nog was heb ik wel even 3 keer getwijfeld. Dit is anders dan die fijne, lichte zomerochtenden. ‘An, deze ochtend ga je in ieder geval, dan kun je daarna oordelen of dit helemaal niks is en morgen niet meer gaan’ zei ik tegen mezelf.

Zondagavond bereid ik zoveel mogelijk voor; kleding van de kids ligt klaar, mijn hardloop spullen liggen naast elkaar uitgestald, de theemok staat klaar op het aanrecht en het ontbijt voor James is ook al gemaakt; ei muffins. Nergens kan ik een excuus voor hebben, het enige wat ik hoef te doen is gáán. Dus ging ik, gewoon maar een kwartier rennen en daarna lopen.

Relaxed & vol spanning

Mijn hartslag omhoog en zweet op mijn rug. De wereld lijkt deze ochtend vroeger te ontwaken. Ik zie mensen al op de fiets, de hond wordt uitgelaten en er staan al tientallen auto’s bij het stoplicht. Ik vraag mij af of zij deze ochtend ook even een momentje voor zichzelf hadden. Zouden ze een intentie gezet hebben of zijn ze gewoon de dag ingerend?

Eenmaal thuis stap ik eerst onder een ijskoude douche die langzaamaan warmer wordt, wát is dit lekker. Maar 5 minuutjes en dan pak ik James, zet hem aan zijn ei muffins en ik doe mijn make-up. Als Chloé naar beneden komt heb ik de rust om haar te ontvangen, kan ik me alleen met haar bezig houden en gaan we relaxed, maar nog steeds een beetje vol spanning, naar de eerste schooldag.

p.s. Toch iets meer stress op het moment van de deur uit gaan want natuurlijk heeft James 2 keer achter elkaar een poepluier :). Je kan niet alles in de hand hebben, en dat is helemaal oké.